XIV əsrə aid "yanan daşlar evi" Meksikada tapıldı

XIV əsrə aid "yanan daşlar evi" Meksikada tapıldı
XIV əsrə aid "yanan daşlar evi" Meksikada tapıldı
Anonim

Mexiko şəhərinin tarixi mərkəzində aparılan qazıntılar zamanı Meksikalı arxeoloqlar Azteklərin "yanan daşlar evi" adlandırdıqları 700 illik temaskalın-mərasim buxar hamamının qalıqlarını aşkar etdilər.

Kəşf Milli Antropologiya və Tarix İnstitutunun (INAH) saytında yer alıb. Mexiko şəhərində, Talavera Caddesi üzərində hazırlanmışdır. Əvvəllər Temazkaltitlan burada yerləşirdi - Azteklərin paytaxtı Tenochtitlanın ən qədim rayonlarından biri.

Obyektin qalıqları arxeoloqlar tərəfindən qədim yazılı mənbələrdən verilən təlimatlar əsasında tapılmışdır. Temazcal, hindlilərin buxar hamamıdır, yalnız dəstəmaz almaq üçün deyil, həm də təmizlənmə və reenkarnasiya üçün bir yerdir. İlahi sayılırdı.

Aztek dilindən tərcümədə temazcal "yanan daşlar evi" dir. Azteklər də bu cür obyektləri "Allahın övladlarının yuyulduğu yer" adlandırırdılar. Onların müqəddəs bir mənası vardı.

Rəvayətə görə, tanrıça Azteklərin gəldiyi ilk uşağını orada yuyub. Buna görə də Tenochtitlanda doğulan bütün uşaqlar temazcalda yuyuldu. Yeri gəlmişkən, aşkar edilmiş obyekt XIV əsrə aiddir, yəni İspandan əvvəlki dövrdə tikilmişdir.

Maraqlıdır ki, arxeoloqlar hamamın yanında, ehtimal ki, varlı və çox nüfuzlu bir Aztek ailəsinə aid olan daş evin qalıqlarını tapmışlar. Bəlkə də tanrılarla eyniləşdirildi. Təhlillər göstərir ki, ev erkən İspaniya dövründə tikilib. Güman ki, evdə 1521 -dən 1620 -ci ilə qədər məskunlaşmışdır.

Bundan əlavə, bir dəri dərisinin qalıqları da tapıldı. Göründüyü kimi, yeni səlahiyyətlilər yerli əhalinin dini mərasimlər üçün temazkaldan istifadə etməsini qadağan etmiş və öz ehtiyaclarına uyğunlaşdırmışlar. Elm adamlarına görə, dəri zavodu 1720 -dən 1820 -ci ilə qədər işləyib.

Arxeoloqlar, Azteklərin gil bloklardan - adobadan istifadə edərək çox ustalıqla temazcal qurduqlarını qeyd edirlər. Həm də tikinti zamanı üstünə gips təbəqəsi ilə örtülmüş tecontli daş bloklarından istifadə edilmişdir.

Mərkəzi hissədə hovuzun qalıqları və yanında quraşdırılmış skamyalardan biri qorunur. Hovuzun uzunluğu beş metr, eni isə təxminən üç metr idi.

"Araşdırmanın nəticələri göstərir ki, XVI əsrdə bu ərazi əvvəllər düşünüldüyündən daha sıx məskunlaşmışdı", - arxeoloqlar yazır.

Tövsiyə: